«Παγιέχαλι»-«Φύγαμε» Ηταν 12 Απρίλη 1961- 9h,6m,59,7sec ωρα Μοσχας οταν το Vostok No.1,απογειωνεται απο το Κοσμοδρομιο του Μπαικανουρ ανοιγωντας μια νεα εποχή για την ανθρωποτητα, την εποχή της ανθρωπινης παρουσίας στο Διάστημα. Μία ώρα πριν από την εκτόξευση, η φωνή του επικεφαλής του σχεδιασμού του σοβιετικού διαστημόπλοιου Σεργκέι Κορολιόφ ακούστηκε από τον ασύρματο. «Γιούρι Αλεξέγιεβιτς, με ακούς καλά;Πρέπει να σου πω κάτι». «Σε λαμβάνω καθαρά και δυνατά». «Θέλω να σου υπενθυμίσω ότι από τη στιγμή που θα ανακοινωθεί η ετοιμότητα του ενός λεπτού θα περάσουν περίπου έξι λεπτά πριν απογειωθείς, οπότε μην ανησυχήσεις». «Κατάλαβα. δεν ανησυχώ καθόλου». «Θα περάσουν έξι λεπτά για διάφορα πράγματα», είπε ο Κορολιόφ εννοώντας ότι παρουσιάστηκε ένα μικρό πρόβλημα στα όργανα που θα καθυστερούσε την εκτόξευση κατά έξι λεπτά. Μετά ακούστηκε η φωνή του κοσμοναύτη Πάβελ Πόποβιτς: «Εϊ, μπορείς να μαντέψεις ποιος σου μιλάει;». «Φυσικά, είναι “η Λίλι της Κοιλάδας”». «Γιούρι, έχεις αρχίσει να βαριέσαι εκεί μέσα;». «Θα περνούσα καλύτερα εάν υπήρχε λίγη μουσική». Ανήσυχος για κάθε λεπτομέρεια της πτήσης, ο Κορολιόφ διέταξε τους τεχνικούς που βρίσκονταν σε υπηρεσία να βρουν κασέτες ή δίσκους και να αυτοσχεδιάσουν. «Δεν συνέδεσαν τη μουσική ακόμα;» ρώτησε μερικά λεπτά αργότερα. «Οχι». «Διάολε, τους είχα πει να βιαστούν». «Α, περίμενε, κάτι ακούω. Εβαλαν ένα ερωτικό τραγούδι». «Καλή επιλογή, θα έλεγα». 08.41 Ο Γκαγκάριν αισθάνεται το σκάφος να δονείται καθώς αποσύρονται τα ερείσματα. «Γιούρι, πηγαίνουμε στο κέντρο ελέγχου». 08.51 Η μουσική σταματά. Η βαθιά φωνή του Κορολιόφ ακούγεται πλέον σοβαρή. «Γιούρι, αρχίζουν τα 15 λεπτά μέχρι την εκτόξευση». Αυτό ήταν το σύνθημα ώστε ο Γκαγκάριν να ασφαλίσει τα γάντια και το κράνος του. Σε αυτά τα τελευταία λεπτά δεν υπήρχε αντίστροφη μέτρηση. Η εκτόξευση έγινε ακριβώς στις 09.06.59,7sec ώρα Μόσχας.Εν μέσω πολλών θορύβων και δονήσεων, ο Γκαγκάριν που καθόταν ακίνητος και σε πλήρη εγρήγορση στη θέση του θα κατάλαβε κάποια στιγμή ότι εκτοξεύθηκε αλλά ανησυχούσε για το τι θα μπορούσε να πάει στραβά – η καταπακτή πάνω από το κεφάλι του να ανοίξει και να πεταχτεί μαζί με τη θέση του στον ουρανό, μια κίνηση που θα μπορούσε να του σπάσει τη σπονδυλική στήλη. Επρεπε να είναι έτοιμος. Τα G που δεχόταν το σώμα του πλήθαιναν. Δεν το θυμόταν αργότερα, αλλά του είπαν ότι φώναξε «Παγιέχαλι» («Πάμε»).«Τ-συν 70». «Σε ακούω, 70. Αισθάνομαι υπέροχα. Συνεχίζεται η πτήση. Τα G αυξάνονται. Ολα καλά». «Τ-συν 100. Πώς αισθάνεσαι;». «Μια χαρά. Εσείς;». Δύο λεπτά μετά την απογείωση και ο Γκαγκάριν δυσκολευόταν να μιλήσει στο μικρόφωνο καθώς τα G πίεζαν τους μυς του προσώπου. πέντε λεπτά πέρασαν και αποκολλήθηκε το σύστημα εκτόξευσης, όπως ήταν προγραμματισμένο – περίπλοκα μηχανήματα για τα οποία ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ρούβλια και χρειάστηκαν χιλιάδες ώρες για να κατασκευαστούν μόνο και μόνο για να φέρουν όσο πιο γρήγορα γίνεται στο διάστημα τον πρώτο σοβιετικό κοσμοναύτη. Εννέα λεπτά μετά την εκτόξευση το διαστημόπλοιο του Γκαγκάριν είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη. Μέσα από ένα παράθυρο ο Γκαγκάριν παρατήρησε ξαφνικά μια απέραντη γαλάζια θέα σε μια απόχρωση που δεν είχε ξαναδεί. Η Γη εμφανιζόταν και χανόταν και σιγά σιγά ο ουρανός σκοτείνιαζε. Ταξιδεύοντας προς τα ανατολικά με οκτώ χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, οι μετρήσεις έδειξαν 28.000 χιλιόμετρα, αν και ο Γιούρι δεν αισθανόταν καμία ταχύτητα. «πώς αισθάνεσαι;» τον ρώτησαν από την αίθουσα ελέγχου. «Η πτήση συνεχίζεται κανονικά. ολα λειτουργούν νορμάλ. παρατηρώ τη Γη, είναι καλή η ορατότητα.Βλέπω τα σύννεφα, βλέπω τα πάντα. Είναι πανέμορφα!». Ετσι ταξιδευοντας για 1 ωρα και 48 λεπτά με 181 Km στην περίγειο και 327 Km στην απόγειο ο Γιουρι Γκαγκάριν ενας πιλότος με υψος 1,57 ,ιδιαίτερα ευφυής, παρατηρητικός, σεμνός, με φοβερή μνήμη, ταχύτατα αντανακλαστικά και μεγάλες ικανότητες – έτσι τον περιέγραφαν οι συνάδελφοί του – ο Γκαγκάριν, σύμφωνα με τον γιατρό της αποστολής, «καταλάβαινε τη ζωή καλύτερα από τους φίλους του». Μόνο που την εγκατέλειψε γρήγορα για να περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ο Γιούρι Γκαγκάριν προσεδαφίστηκε με τη βοήθεια αλεξιπτώτου και όχι μαζί με το διαστημόπλοιο, όπως μετέδωσε το ΤΑΣΣ στις 12 Απριλίου του 1961. Έτσι έγραψε αργότερα ο ίδιος ο κοσμοναύτης στο βιβλίο του "Ο δρόμος προς το Διάστημα". Η αλήθεια αποσιωπόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μάλλον γιατί προβλεπόταν ότι οι μελλοντικοί κοσμοναύτες θα έπρεπε να προσεδαφίζονται, ευρισκόμενοι μέσα στην κάψουλα καθόδου. Στην περίπτωση του Γκαγκάριν οι μηχανολόγοι θεωρούσαν ότι η προσεδάφιση μέσα στην κάψουλα καθόδου θα ήταν πολύ σκληρή και διάλεξαν πιο ασφαλή, όπως τους φαινόταν τότε, τρόπο προσεδάφισης. Στις 10 και 55 ο Γιούρι Γκαγκάριν πάτησε το χώμα κοντά στο χωριό Σμέλοβκα της περιοχής Σαράτοβ μπροστά στα μάτια μιας κατάπληκτης αγρότισσας και της εγγονής της. Αυτές όρμησαν προς την κατεύθυνσή του, αλλά σταμάτησαν διστακτικά γιατί τα έχασαν βλέποντας μπροστά τους ένα ασυνήθιστο όν με σκάφανδρο. «Τότε τους έκανα σήματα με τα χέρια μου και τους φώναξα: «Είμαι δικός σας. Μη φοβάστε. Ελάτε εδώ»,- αναθυμόταν αργότερα ο Γκαγκάριν. Σε λίγο τους πλησίασαν οδηγοί τρακτέρ, που άκουσαν ειδήσεις από το Ραδιόφωνο και ήταν ενήμεροι της κατάστασης. «Είναι ο Γιούρι Γκαγκάριν»,- φώναξε ένας απ’ αυτούς, συνταραγμένος ως τα βάθη της ψυχής του από τη συνάντησή του με τον άνθρωπο, για τον οποίο ακούσε πριν μερικά λεπτά από το Ραδιόφωνο. Μερικά λεπτά αργότερα ήρθε ένα ελικόπτερο και πήρε τον Γκαγκάριν στην πλησιέστερη αεροπορική στρατιωτική βάση.   Ομως πισω απο τον Γκαγκάριν υπήρχαν χιλιαδες επιστημονες και τεχνικοι με επικεφαλης ενα αλλο θρυλο,τον Σεργκέι Κορολιόφ. Ο Σεργκέι Κορολιόφ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1907 σε οικογένεια δασκάλου ρωσικής γλώσσας και λογοτεχνίας στην πόλη Ζιτόμιρ. Όντας ακόμα μαθητής σχολείου ο Σεργκέι Κορολιόφ διακρινόταν για τις ιδιαίτερες ικανότητες του και το πάθος του για τη μελέτη της αεροπορικής τεχνολογίας. Στα 17 του χρόνια επεξεργάστηκε σχέδιο αεροπλάνου χωρίς κινητήρα. Στο Πολυτεχνείο του Κιέβου ο Σεργκέι Κορολιόφ μελετούσε την αεροπορική τεχνολογία και ταυτόχρονα επιδιδόταν στην κατασκευή ιπτάμενων μοντέλων και στην αθλητική ανεμοπλοΐα. Μετά τέλειωσε στην Μόσχα την Ανώτατη Πολυτεχνική Σχολή Μπάουμαν και την Σχολή Αεροπόρων, όπου επιβλήθηκε ως ικανός κατασκευαστής συσκευών αεροπορίας. Ακριβώς υπό την καθοδήγησή του κατασκευάστηκαν οι πρώτοι πύραυλοι-φορείς, τεχνητοί δορυφόροι της Γης, τα επανδρωμένα διαστημόπλοια Βοστόκ και Βοσχόντ- από το τελευταίο ο άνθρωπος έκανε τον πρώτο του περίπατο στο ανοιχτό Διάστημα- καθώς επίσης και το πιο τέλειο διαστημόπλοιο Σογιούζ, στο οποίο οι κοσμοναύτες μπορούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα να βρίσκονται χωρίς σκάφανδρα και να κάνουν επιστημονικές έρευνες. Σήμερα τα Σογιούζ ακριβώς πετούν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μεταφέροντας εκεί πληρώματα αστροναυτών από διάφορες χώρες και όλα τα απαραίτητα υλικά. «Όλα, όσα είχαμε κάνει προηγούμενα και όσα κάνουμε και όσα σχεδιάζουμε να κάνουμε στο μέλλον, έγιναν δυνατά μόνο χάρι στον Κορολιόφ και τους συνεργάτες του, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει ισχυρό δυναμικό τόσο της πυραυλικής διαστημικής εταιρείας Ενέργεια (Energia), όσο και όλου του διαστημικού τομέα της Ρωσίας»,- είπε ο Νικολάι Σεβαστιάνοφ, ένας από τους διευθυντές της εταιρείας Ενέργεια. Ήταν εποχή καταπληκτικών κατακτήσεων στον τομέα της κοσμοναυτικής. Μετά την πτήση του Γκαγκάριν, στις 6 Αυγούστου του ίδιου έτους, δηλαδή το 1961 πραγματοποίησε τη δεύτερη πτήση στο Διάστημα ο Γκέρμαν Τιτόφ με το διαστημόπλοιο Βοστόκ-2. Η πτήση του διήρκησε ολόκληρο ημερονύχτιο. Τον ΄Αύγουστο του 1962 έγινε η κοινή πτήση των διαστημοπλοίων Βοστόκ-3 και Βοστόκ-4 διαστημοπλοίων κυβερνωμένων από τους κοσμοναύτες Αντριάν Νικολάγιεφ και Πάβελ Ποπόβιτς. Ανάμεσα στα διαστημόπλοια είχε αποκατασταθεί ασύρματη επικοινωνία. Το 1963 έγινε η κοινή πτήση κοσμοναυτών – του Βαλέρι Μπικόφσκι και της πρώτης στον κόσμο γυναίκας- κοσμοναύτη Βαλεντίνας Τερεσκόβα. ΄Υστερα απ’ αυτούς πέταξε στο Διάστημα ένα τριμελές πλήρωμα με το πιο πολυσύνθετο διαστημόπλοιο Βοσχόντ. Στις 18 Μααρτίου του 1965 κατά την πτήση του με το Βοσχόντ-2 ο κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ βγήκε για πρώτη φορά στον κόσμο στο ανοιχτό Διάστημα με σκάφανδρο μέσω του ειδικού καθέκτη του διαστημοπλοίου. Όνειρο του Κορολιόφ ήταν η κατασκευή διαστημικών Σταθμών για μακρόχρονη παραμονή στο Διάστημα. Οι προβλέψεις του Σεργκέι Κορολιόφ για το μέλλον της κοσμοναυτικής ήταν πολύ ακριβείς. Να, ένα παράδειγμα. «Νομίζω ότι δεν θα κάνω λάθος, αν πώ ότι πολύ σύντομα θα τεθεί το ερώτημα αν αξίζει να στέλνονται στο Διάστημα τόσο ακριβά συστήματα, όσο είναι τα διαστημόπλοια για μερικά μόνο ημερονύχτια. Μάλλον χρειάζεται να στέλνονται για να παραμένουν εκεί για ορισμένο χρονικό διάστημα. Ο επανεφοδιασμός αυτών των διαστημοπλοίων με όλα τα απαραίτητα και η αλλαγή των πληρωμάτων τους να γίνεται με τη βοήθεια απλοποιημένων διαστημικών συσκευών με καθέκτες για τη σύζευξή τους με το σύστημα διαστημοπλοίων σε διαστημική τροχιά». Δυστυχώς, ο Σεργκέι Κορολιόφ δεν έζησε ως την πραγματοποίηση των ιδεών του. Οι ιδέες του ενσαρκώθηκαν αργότερα στα νέα διαστημόπλοια Σογιούζ. Ο αρχικατασκευαστής πέθανε στις 15 Ιανουαρίου του 1966. Η Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας την μέρα της κηδείας του ήταν γεμάτη από κόσμο. Την λάρνακα με τη σωρό του την μετέφεραν οι ηγέτες του κράτους. Πίσω τους βάδιζαν όλοι οι κοσμοναύτες, ενώ δεν είχε ανακοινωθεί ποιός θάβεται. Μόνο ύστερα από δύο μέρες πάνω στα τείχη του Κρεμλίνου εμφανίστηκε πλάκα με την επιγραφή «Σ.Π.Κορολιόφ». Το όνομα του εξαίρετου θεμελειωτή του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος και του ιδρυτή της σοβιετικής βιομηχανίας πυραύλων έγινε γνωστό μόνο μετά το θάνατό του, ενώ νωρίτερα ακόμα και τα επιστημονικά του άρθρα δημοσιεύονται με το ψευδώνυμο «Σεργκέγιεφ».   Γιούρι Γκαγκάριν: Ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Όσα είδε και άκουσε ο ρώσος κοσμοναύτης στο πρώτο ταξίδι τροχιάς γύρω από τη Γη Στις 12 Απριλίου του 1961, η ανθρωπότητα πραγματοποίησε ένα τεράστιο επιστημονικό και τεχνολογικό άλμα. Ο ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν, γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που ταξιδεύει στο διάστημα και μπαίνει σε τροχιά γύρω από τη Γη. «ΤΟ ΒΗΜΑ», 13.4.1961, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ» «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 13ης Απριλίου 1961, δημοσιεύει στο πρωτοσέλιδό του το θριαμβευτικό τηλεγράφημα από τη Μόσχα:«Ο άνθρωπος κατέκτησε τον διαπλανητικόν χώρον. Επιβαίνων Σοβιετικού διαστημοπλοίου, ένας νεαρός αεροπόρος, ο Γιούρι Γκαγκάριν, ανυψώθη μέχρι μεγίστου ύψους τριακοσίων δύο χιλιομέτρων, εξήλθεν ακόμη και από τα αραιότερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας, απηλλάγη από την βαρύτητα, επραγματοποίησε μίαν πλήρη περιστροφήν γύρω από τον πλανήτην μας και επανήλθεν αβλαβής, με το πρόσωπο φωτισμένον από μειδίαμα θριάμβου.»Η ομαλή προσγείωσις του διαστημοπλοίου και η πλήρης υγεία του πρώτου πραγματικού “κοσμοναύτου” παρέχουν την εγγύησιν ότι τα διαπλανητικά ταξίδια είναι πλέον πρακτική δυνατότης, ότι δεν υπάρχουν θανάσιμοι κίνδυνοι εις το μυστηριώδες διάστημα, ότι δεν υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια εις τας πλέον παρατόλμους επιδιώξεις του ανθρωπίνου πνεύματος.»Υπό την έννοιαν αυτήν εχαιρέτισαν την κοσμοϊστορικήν επιτυχίαν οι κορυφαίοι επιστήμονες και οι πολιτικοί ηγέται όλων των μεγάλων χωρών.»Φυσικά, το πράγμα δεν στερείται στρατηγικής και πολιτικής σημασίας. Αλλά αι επίσημοι εκδηλώσεις των αρμοδίων ηγετών περιωρίσθησαν χθες ευλόγως εις συγχαρητήρια και μόνον ολίγαι λέξεις ηκούσθησαν εις την Αμερικήν περί ενδεχόμενων στρατηγικών συνεπειών». «ΤΟ ΒΗΜΑ», 13.4.1961, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ» Η μαρτυρία του Γκαγκάριν Λίγες ημέρες αργότερα, ο Γκαγκάριν σώος και αβλαβής, πίσω στη Μόσχα, περιγράφει όσα βίωσε σε αυτό το πρώτο μαγικό ταξίδι της ανθρωπότητας στο διάστημα. «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 14ης Απριλίου 1961 δημοσιεύει την αφήγησή του.Την εποχή εκείνη, οι γνώσεις του ανθρώπων, ειδικά των μη ειδικών, για το διάστημα ήταν ακόμα ελάχιστες, όπως ελάχιστες και αρκετά κακής ποιότητας ήταν και οι  δορυφορικές απεικονίσεις της Γης.Οσα λοιπόν βίωσε και αντίκρισε ο Γκαγκάριν, ήταν πραγματικά πρωτόγνωρα για κάθε άνθρωπο. Η ανθρωπότηταν κρεμόταν από τα χείλη του:»Η ζωή εις το Διάστημα είναι “ευκολωτέρα” από όσον εφαντάζετο ο άνθρωπος έως τώρα.“Δεν είχα καθόλου το αίσθημα της μοναξιάς ή της απομονώσεως (…). Όλα γίνονται ευκολώτερα. Τα χέρια και τα πόδια δεν έχουν βάρος. Τα αντικείμενα ίπταντο εντός του θαλάμου.»Ούτε εγώ, άλλωστε, εκαθόμουν πλέον εις την καρέκλαν, όπως προηγουμένως, αλλά εκρεμόμουν εις το κενόν. Και ενόσω όμως ευρισκόμουν εις αυτήν την κατάστασιν της ελλείψεως βαρύτητος, έτρωγα και έπινα και όλα εγίνοντο όπως και εις την Γην.»Η κατάστασις εις την οποίαν περιέρχεται ο άνθρωπος όταν δεν επιδρούν αι δυνάμεις της έλξεως, ουδόλως επιδρά επί της ικανότητός του να εργάζεται. Ενόσω ευρισκόμην εις την κατάστασιν αυτήν (ήτοι της ελλείψεως βαρύτητος) ηδυνάμην ακόμη και να εργάζωμαι.“Εσημείωνα τας παρατηρήσεις μου. Παρ’ ότι το χέρι μου δεν είχε καθόλου βάρος, το γράψιμο δεν μετεβλήθη. Ήμουν όμως υποχρεωμένος να κρατώ το σημειωματάριο, διότι διαφορετικά θα μου έφευγε από τα χέρια και θα εταλαντεύετεο.“Διατηρούσα επίσης την επικοινωνίαν με την Γην, μέσω διαφόρων μηκών κύματος και έκαμνα χρήσιν του χειριστηρίου του τηλεγράφου. Η μετάβασις από την κατάστασιν της ελλείψεως βαρύτητος εις εκείνην της βαρύτητος, οπότε επιδρά η δύναμις της έλξεως, είναι ομαλή συνέχισεν ο Σοβιετικός αστροναύτης.»Τα χέρια και τα πόδια ουδεμίαν ησθάνοντο μεταβολήν, εκτός του ότι απέκτων αιφνιδίως βάρος. Όσον δι’ εμέ, δεν “πετούσα” πλέον επάνω από την καρέκλα, αλλά ηδυνήθην να καθήσω εις αυτήν”. O Γιούρι Γκαγκάριν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του Πώς είδε τη Γη Όπως αναφέρει «ΤΟ ΒΗΜΑ», «Ο Γιούρι Γκαγκάριν διεπίστωσεν ιδίοις όμασι το σφαρικόν σχήμα της Γης – ο πρώτος άνθρωπος ο οποίος το επέτυχε τούτο». Ο ίδιος ο Γκαγκάριν δήλωσε:«Η φωτιζομένη πλευρά της Γης ήτο σαφώς ορατή. Αι ακταί των ηπείρων, αι νήσοι, οι μεγάλοι ποταμοί και αι μεγάλαι εκτάσεις ύδατος διεκρίνοντο σαφώς. (…) Διέκρινα καθαρώς τα μεγάλα τετράγωνα των κολλεκτιβικών αγροκτημάτων (σ.σ. της Σοβιετικής Ένωσης). ’Ητο μάλιστα δυνατόν να διακρίνω τους αγρούς από τα λειβάδια.»Προ της χθεσινής πτήσεώς μου, είχα φθάσει εις ύψος 15.000 μέτρων από της επιφανείας της Γης. Από το διαστημόπλοιον, φυσικά, δεν βλέπει κανείς τόσον καλά όσον από το αεροπλάνον, αλλά βλέπει καλά.»Κατά την πτήσιν είδα πάντως διά πρώτην φοράν με τα μάτια μου το σφαιρικόν σχήμα της Γης. Μπορεί να το ιδή κανείς παρατηρών τον ορίζοντα. Πρέπει να ομολογήσω ότι το θέαμα του ορίζοντος είναι μοναδικόν και ωραιότατον.»Δύναται να ιδή κανείς την αξιοθαύμαστον μεταβολήν από την φωτεινήν επιφάνειαν της Γης εις το πλήρες μαύρον του ουρανού, εις το οποίον διακρίνονται τα άστρα. Η διαχωριστική αυτή γραμμή είναι πολύ λεπτή, ακριβώς όπως μια λεπτή ζώνη που περιβάλλει την σφαίραν της Γης.»Όταν εγκατέλειψα την σκιάν της Γης προσέθεσεν ο Γκαγκάριν, ο ορίζων ήτο εντελώς διαφορετικός. Έφερε μιάν λεπτήν λωρίδα χρώματος ζωηρού πορτοκαλί που επερνούσε πάλιν προς το γαλάζιο και κατόπιν προς το μαύρο.»Η διάρκεια της πτήσεώς μου είχε προκαθορισθή από το πρόγραμμα. Η εργασία συνετελείτο καλώς εντός του διαστημοπλοίου, είχα δε καλήν διάθεσιν και ησθανόμην εξαιρετικήν ευεξίαν. Θα ηδυνάμην να συνεχίσω την πτήσιν επί όσον χρόνον ήτο απαραίτητον».   Η Κούρσα του διαστήματος ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση βρίσκονταν ,την εποχή εκείνη, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Ήδη εξάλλου από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 είχε ξεκινήσει η «Κούρσα του Διαστήματός» (Space Race).O ανταγωνισμός δηλαδή μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης για το ποιος θα κατακτήσει, μέσω των επιτευγμάτων του, το διάστημα.Η μία δύναμη παρακολουθούσε τις κινήσεις της άλλης διεκδικώντας συνεχώς τον τίτλο του πρωτοπόρου του διαστήματος. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, η συνέντευξη του Γκαγκάριν στην εφημερίδα «Πράβδα» να μην αναφερθεί και «εις το πρόγραμμα διαστημικών ερευνών των Ηνωμένων Πολιτειών».“Θα καλωσορίσωμεν τα επιτεύγματα των Αμερικανών κοσμοναυτών, όταν πετάξουν στο Διάστημα”, δήλωσε ο Γκαγκάριν, « Οι Αμερικανοί κοσμοναύται θα πρέπει να μας φθάσουν. Θα χαιρετήσωμεν τας επιτυχίας των, αλλά θα προσπαθήσωμεν να είμεθα πάντοτε πρώτοι. “To κόμμα μας και η κυβέρνησίς μας εγείρουν το θέμα της ειρηνικής χρησιμοποιήσεως του Διαστήματος, της ειρηνικής αμίλλης. Ο στίβος αυτός πρέπει να χρησιμοποιηθή δι’ ειρηνικούς σκοπούς και όχι διά πόλεμον”.»Εξ άλλου, ο πρώτος αστροναύτης που επέταξεν εις το Διάστημα εξέφρασε την ευγνωμοσύνην του διά το συγχαρητήριον τηλεγράφημα που απέστειλε προς αυτόν ο κ. Χρουτσώφ, το οποίον ως είπε, τον συνεκίνησε μέχρι δακρύων.»Υπογραμμίζων ότι κατά την πτησιν του δεν ησθάνθη μοναξιάν, ο Γιούρι Γκαγκάριν είπεν:“Εγνώριζα ότι οι φίλοι μου και ολόκληρος ο σοβιετικός λαός παρηκολούθουν την πτήσιν μου. Ήμουν βέβαιος ότι το κόμμα και η κυβέρνησις ήσαν πάντοτε έτοιμοι να βοηθήσουν”. Tα επόμενα σχέδια «Επιθυμώ, ετόνισε, να μεταβώ εις την Αφροδίτην, να ανακαλύψω τι κρύπτεται πίσω από τα νεφελώματα, να ίδω τον Άρην και να εξακριβώσω εάν έχη διώρυγας. Η Σελήνη είναι γειτόνισσά μας. Νομίζω ότι δεν πρέπει να περιμένωμεν πολύ διά να πετάξωμεν προς την Σελήνην και επί της Σελήνης».Και πράγματι, η ανθρωπότητα δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ. Οκτώ περίπου χρόνια αργότερα ο άνθρωπος θα έφτανε στη Σελήνη. Στις 21 Ιουλίου 1969 ο αμερικανός αστροναύτης Νιλ Άρμστρονγκ πατούσε στη Σελήνη λέγοντας την ιστορική, έκτοτε, φράση:«Ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα»      

Τα κατάφερε με την… τρίτη να εκτοξευτεί ο ρωσικός πύραυλος Angara-A5 (βίντεο) Είχαν γίνει δύο απόπειρες τις προηγούμενες μέρες χωρίς επιτυχια. Η Ρωσία προσπαθεί να επανακτήσει την διαστημική της ισχύ η οποία για μια σειρά από αιτίες έχει περιοριστεί πολύ τις τελευταίες δεκαετίες. Στο υπό εξέλιξη διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας υπάρχει και η κατασκευή δικών της πυραυλικών συστημάτων. Ένα από αυτά είναι το Angara-A5.Ο πύραυλος πραγματοποίησε σήμερα δοκιμαστική εκτόξευση  για πρώτη φορά από το κοσμοδρόμιο Βαστότσνι, έπειτα από τεχνικά προβλήματα που οδήγησαν τους αξιωματούχους να ακυρώσουν την εκτόξευση του πυραύλου την τελευταία στιγμή για δύο ημέρες στη σειρά. Η δοκιμαστική εκτόξευση του Angara, ενός νέου μετασοβιετικού οχήματος εκτόξευσης, αποσκοπεί να παρουσιάσει τις διαστημικές φιλοδοξίες της Ρωσίας στη μετασοβιετική εποχή και τον αυξανόμενο ρόλο του Βαστότσνι, που βρίσκεται στη δασώδη περιοχή Αμούρ στη ρωσική Άπω Ανατολή.«Υπάρχει εκκίνηση κινητήρα, η πτήση είναι κανονική. Όλα τα συστήματα λειτουργούν κανονικά» ανέφερε στη ζωντανή μετάφρασή της η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos. Έπειτα από μερικά λεπτά, ο πύραυλος ταξίδευε με ταχύτητα μεγαλύτερη των 25.000 χιλιομέτρων την ώρα και εισήλθε σε τροχιά. Η Roscosmos ανέφερε πως ο Angara-A5 εκτοξεύθηκε με δοκιμαστικό ωφέλιμο φορτίο και λειτουργεί κανονικά. Το άνω τμήμα του αποσπάστηκε και έθεσε το δοκιμαστικό φορτίο σε τροχιά. Χθες, Τετάρτη, η δοκιμαστική εκτόξευση του διαστημικού πυραύλου ακυρώθηκε λόγω δυσλειτουργίας στο σύστημα ελέγχου εκτόξευσης κινητήρα. Η πρόσβαση Η Ρωσία ξεκίνησε το σχέδιο Angara μερικά χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Έωσης το 1991 ως ένα ρωσικής κατασκευής όχημα εκτόξευσης που θα διασφάλιζε την πρόσβαση στο διάστημα ακόμη και χωρίς το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, το οποίο η Ρωσία ενοικιάζει από το Καζακστάν.Η πρώτη δοκιμαστική πτήση του Angara-A5 πραγματοποιήθηκε το 2014 και ακολούθησε άλλη μία το 2020, αμφότερες από το Πλεσέτσκ. «Με αυτήν την εκτόξευση, οι δοκιμές σχεδιασμού πτήσης του συγκροτήματος διαστημικών πυραύλων Αμούρ με οχήματα εκτόξευσης Angara στο Βατσότσνι ξεκίνησαν», ανέφερε η Roscosmos. Ανέφερε πως ο Angara-A5 είναι πολύ περισσότερο φιλικός στο περιβάλλον από τον Proton M της Ρωσίας ως πύραυλος βαρέων φορτίων ο οποίος ήταν σε λειτουργία από τα μέσα της δεκαετίας του 1960. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1637795/ta-katafere-me-tin-triti-na-ektoxeytei-o-rosikos-pyraylos-angara-a5-vinteo/

Μια αδελφοκτονία δημιούργησε το Αβγό του Δράκου του γαλαξία μας (βίντεο) Μια συγχώνευση άστρων είναι υπεύθυνη για την εντυπωσιακή και μυστηριώδη κοσμική δομή. Σε απόσταση 3,700 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται ένα δυαδικό σύστημα που αποτελείται από δύο μεγάλα άστρα που είναι βαρυτικά συνδεδεμένα μεταξύ τους και βρίσκονται μέσα σε ένα θεαματικό νέφος αερίου και σκόνης. Η κωδική ονομασία του συστήματος είναι HD 148937 αλλά η επιστημονική κοινότητα έχει ονομάσει αυτή την κοσμική δομή  νεφέλωμα «Αυγό του Δράκου» και προσπαθεί εδώ και χρόνια να βρει απαντήσεις στο μυστήριο που περιβάλλει αυτό το σύστημα αφού τέτοιου μεγέθους άστρα δεν συνδέονται με νεφελώματα.Επιπλέον ένα από τα δύο άστρα διαθέτει μαγνητικό πεδίο, όπως και ο Ήλιος αλλά ο σύντροφος του όχι. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» διεθνής ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι έχει απαντήσεις για το τι συμβαίνει στο Αυγό του Δράκου. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι στο σύστημα αυτό υπήρχε και ένα τρίτο άστρο και ότι το μεγαλύτερο από τα τρία άστρα το… καταβρόχθισε. Η διαδικασία της συγχώνευσης και η ανάμειξη του αστρικού υλικού οδήγησε σύμφωνα με τους ερευνητές στη δημιουργία τόσο του μαγνητικού πεδίου όσο και του νεφελώματος.«Αυτή η συγχώνευση ήταν πιθανότατα πολύ βίαιη. Όταν δύο άστρα συγχωνεύονται μέρος του υλικού μπορεί να εκτοξευτεί στο Διάστημα και αυτό πιθανότατα δημιούργησε το νεφέλωμα που βλέπουμε σήμερα»  αναφέρει η Άμπιγκέιλ Φροστ, αστρονόμος του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου στη Χιλή μέλος της ερευνητικής ομάδας. Τα μεγέθη. Οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή είχαν προβλέψει προηγουμένως ότι η ανάμειξη αστρικού υλικού κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συγχώνευσης θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μαγνητικό πεδίο στο νέο άστρο που προέκυψε από αυτή τη διαδικασία.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στη μελέτη τους δεδομένα παρατηρήσεων του δυαδικού συστήματος που έχουν γίνει σε διάρκεια εννέα ετών από τη συστοιχία τηλεσκοπίων Very Large Telescope στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Το μεγάλο άστρο με το μαγνητικό πεδίο έχει περίπου 30 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο και το δεύτερο άστρο του συστήματος μάζα 26,5 φορές μεγαλύτερη από αυτή του μητρικού μας άστρου.Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το τρίτο άστρο που κατάπιε το μεγαλύτερο άστρο είχε μάζα πέντε ως δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και το γεγονός της συγχώνευσης συνέβη πολύ πρόσφατα (σε κοσμικούς χρόνους) αφού τα με βάση την ταχύτητα διαστολής του υλικού στο νεφέλωμα η συγχώνευση υπολογίζεται ότι έγινε πριν από περίπου 7,5 χιλιάδες έτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1638182/mia-adelfoktonia-dimioyrgise-to-avgo-toy-drakoy-toy-galaxia-mas-vinteo/